STÉNKON - Ja nie będe milczeć

"Ja nie będę milczeć" is not just a song. It’s a cry. A protest. A brutal truth that too many want to ignore.

This track is the voice of a Ukrainian refugee — a person who fled bombs and destruction in search of shelter, dignity, and peace in Poland. But instead of safety, he found discrimination, indifference, and growing xenophobia.

“Przyjechałem z rodziną, uciekając przed wojną,
Z nadzieją w sercu, że tu będzie spokojnie...
Ale nawet tu powitała mnie zimna mgła.”

"I came with my family, escaping from war, with hope in my heart... But even here, I was met by a cold mist."

🚫 600+ job rejections.
Not because of lack of skills. Not because of documents. But because of a wheelchair. And because of a Ukrainian passport.

“Nie przez język, nie przez brak papierów,
Tylko przez wózek — ich wzrok pełen gniewu.”

This isn’t just ableism. It’s xenophobia in plain sight.
They don’t see a human being — only “foreign” and “disabled.” That’s enough for them to say “no.”

“‘To nie prestiżowe’ — mówią ci w krawatach,
Ale w środku są gorsi niż śmieć w brudnych kratkach.”

And you start to wonder: Is this the Europe we believed in?
Or just a brand name on posters and TV ads?

“To Europa? Chyba tylko na plakatach,
Bo w realu prawa człowieka są w piwnicach i kratach.”

But this song is not a cry for pity. It’s a declaration of strength. Of resistance. Of self-worth.

“Nie złamali mnie — jestem twardszy niż stal, nie?
Nie jestem problemem — jestem testem systemu.”

We don’t ask for charity. We demand dignity. Respect. Equality.
We are not the burden — your fear is.

“Nie chcę litości, nie proszę o zasiłki,
Chcę tylko równości — to powinno być oczywiste.”

🛑 Today, Poland is failing the test of humanity.
Ukrainians are not temporary. We are here. We fled war. We brought our lives, our pain, and our strength with us.

Ja nie będę milczeć is not just music. It’s a mirror.
It reflects your silence, your stares, and your fear — and it throws them back in your face.